yürümeyi seçtiğin yol bitmek bilmez bazen. bugün yine o bitmeyen yolda olduğumu hissediyorum. araftayım, hiçbir yere ait olamıyorum. yeni başlangıçlar neden bu kadar zor olur ? düştüğüm yerden kalkamıyorum. kalkabilmek için tutunacak bir dal bulamıyorum bazen. bu ben miyim? ben neydim? ne olmak istedim? hayallerim neydi? ne kadar o hayallerin içindeyim? off kafam çok karışık. böyle zamanlarda iyice aksi nalet bir şey oluyorum. çok çekilmezim. sanırım bu gün karamsarlık gezegenindeyim ve oradan sesleniyorum. burası berbat sakın gelmeyin. zira bi uğradınız mı daha kurtulmak zor. sorumluluk kabul etmiyorum.
ben ki hayatta hiçbir şeye altın tepsiyle ulaşamamış bir insan olarak ve hatta hayatın yumruğunu sıktığı ve ben de altından damlayanı yalamak suretiyle nasibimi arayan biriyim. hastalıklar bana yoldaş, hayal kırıklıkları arkadaş oldu :) öf kendimden nefret ettim. ama geçici bir durum bu. biliyorum ki yarın yine zıp zıp zıplayıp hop hop hoplarım. acayip değişkenim duygu karmaşası benim işim:)) verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür dilerim :)
